Αγαπητές/-οί συνάδελφοι,
Το 2008, η καινούργια χρονιά, που διανύουμε ήδη, φέρει έντονα τα ίχνη της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου. Σηματοδοτεί, μεταξύ άλλων, την απόφασή μας ως κλάδου να συνεχίσουμε το δίκαιο και δύσκολο αγώνα που ξεκινήσαμε, για να υπερασπιστούμε το δημόσιο σχολείο και τα δικαιώματά μας ως εργαζόμενων, που δοκιμάζονται σκληρά από την πολιτική της κυβέρνησης. Μιας κυβέρνησης η οποία, μέσα στη δίνη των σκανδάλων και της διαφθοράς, είναι περισσότερο από ποτέ άλλοτε αποδυναμωμένη.
Το δημοσιοϋπαλληλικό-εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με επίκεντρο τις θέσεις και τις διεκδικήσεις του στο ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό ζήτημα, έστειλε στις 12 ∆εκέμβρη ισχυρότατο το πολιτικό μήνυμα, ότι όχι μόνο δεν πρόκειται να απεμπολήσει όσα με θυσίες έχει κατακτήσει, αλλά ότι θα συνεχίσει και θα εντείνει την αγωνιστική προσπάθειά του, για να εδραιώσει και να διευρύνει τα δικαιώματα των εργαζόμενων απέναντι στις επιβουλές του κεφαλαίου, του οποίου τα συμφέροντα με ιδιαίτερη επιμονή και ζήλο υπηρετεί η κυβερνητική πολιτική. Ότι θα συνεχίσει να αγωνίζεται για τη διασφάλιση του δημόσιου, καθολικού και κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού μας συστήματος, για την ακύρωση των υφιστάμενων αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων και για την αποτελεσματική απόκρουση των επερχόμενων και περισσότερο επώδυνων μέτρων.
Η κοινωνικοπολιτική συγκυρία. Η ευθύνη του συνδικαλιστικού κινήματος
Ενώ ο ταξικός και αντιλαϊκός κρατικός προϋπολογισμός εκτελείται, η άδικη φορολογική πολιτική διευρύνει ακόμη περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες και ο Υπουργός Οικονομίας συνεχίζει να χλευάζει τους χαμηλόμισθους και τους συνταξιούχους με την εισοδηματική πολιτική που προτίθεται να εφαρμόσει. Ο πληθωρισμός και η ακρίβεια καλπάζουν εξοντώνοντας τους κοινωνικά ασθενέστερους.
Το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό ζήτημα βρίσκεται «επί ξυρού ακμής» και η παγκόσμια οικονομική ύφεση είναι επί θύραις. Η κατάρρευση των αγορών προκαλεί, ήδη, μεγάλες απώλειες στα ασφαλιστικά μας ταμεία. Υπολογίζεται ότι έχουν ήδη χαθεί από τα δομημένα ομόλογα των ταμείων μας 600 εκατομμύρια ευρώ, ενώ μεγαλύτερες είναι οι απώλειες από τις επενδύσεις των αποθεματικών σε μετοχές.
Η κυβέρνηση της χώρας επιμένει στην προώθηση των αντιλαϊκών και αντιεκπαιδευτικών της «μεταρρυθμίσεων». Και είναι αυτό ένα επιπλέον γεγονός που δεν αφήνει στους εργαζόμενους περιθώρια για αυταπάτες για το τι τους επιφυλάσσει η επόμενη ημέρα, αν δεν αντιδράσουν αποτελεσματικά και ανάλογα με το μέγεθος της απειλής. Έχουμε, κατά συνέπεια, μία μόνο επιλογή: να συνεχίσουμε όλοι μαζί, εδώ και τώρα, περισσότερο αποφασιστικά και δυναμικά, τον αγώνα για να ανατρέψουμε τις αντιλαϊκές πολιτικές, πολιτικές που στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης προωθούνται και κλιμακώνονται στη χώρα μας, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο. Αυτές τις πολιτικές υπηρέτησαν, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις της τελευταίας τουλάχιστον εικοσαετίας.
Στο πλαίσιο αυτό η νέα γενική απεργία στις 13 Φλεβάρη είναι το αυτονόητο επόμενο βήμα μιας δυναμικής πανεργατικής πορείας με προοπτική και χωρίς …επιστροφή. Μέχρι τη νίκη!
Οι εξελίξεις στο χώρο της εκπαίδευσης
Στο χώρο της εκπαίδευσης είμαστε αντιμέτωποι με μια πολιτική ηγεσία στο Υπουργείο Παιδείας η οποία εμφανίζεται να αδυνατεί να κατανοήσει το ρόλο της σε μια ώριμη, κατά το μάλλον ή ήττον, πολιτική δημοκρατία και να ασκήσει την ευθύνη της στον πραγματικό «χώρο» και χρόνο. ∆εν είναι μόνο το γεγονός της απροκάλυπτης απροθυμίας της να συναντάται, να συζητεί και να διαπραγματεύεται (το τελευταίο απουσιάζει από την πολιτική κουλτούρα της) με το ∆.Σ. της ΟΛΜΕ, τους εκπροσώπους δηλαδή 90.000 εργαζομένων, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Είναι η «άνεση» με την οποία αντιμετωπίζει τις παρεπόμενες από τη στάση της αυτή αρνητικές συνέπειες για τη δημόσια εκπαίδευση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και σε επείγοντος χαρακτήρα προβλήματα λειτουργίας των σχολείων, τα οποία είχαμε θέσει κατά τη «συνάντηση γνωριμίας» της 1.10.08, δεν έχουν δοθεί μέχρι σήμερα απαντήσεις!
Υπενθυμίζουμε ότι η πρόσφατη συνάντηση της 21.01.08 - «συνάντηση εργασίας» την ονομάτισε ο κ. Υπουργός-, που πραγματοποιήθηκε αφού προηγήθηκαν δύο δημόσιες καταγγελίες μας για την άρνηση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ να απαντήσει στα αιτήματά μας, δεν υπήρξε απλώς άκαρπη. Έγινε και προσπάθεια να αξιοποιηθεί επικοινωνιακά από την κυβέρνηση!
Τα κύρια αιτήματα δεν απαντώνται, τα σοβαρότερα προβλήματα δε λύνονται Η παραπέρα μείωση των δημόσιων εκπαιδευτικών δαπανών για το 2008, αντί του υπεσχημένου 5% στο ΑΕΠ, αποτελεί την κρίσιμη περιοριστική (ακριβέστερα, απαγορευτική) συνθήκη για την επίλυση των οξυμένων προβλημάτων που αντιμετωπίζει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, καθώς και για την ουσιαστική βελτίωση της θέσης μας ως εργαζόμενων στο δημόσιο σχολείο.
Η δημοσιονομική στενότητα, που επικαλείται η κυβέρνηση, ασφαλώς και δεν μπορεί να αποτελέσει πειστικό λόγο και ισχυρή, πολιτικά, νομιμοποιητική βάση αυτής της πραγματικότητας. Πρόκειται για συνειδητή πολιτική επιλογή, στο πλαίσιο της οποίας επιδιώκεται να διευκολυνθεί ακόμη περισσότερο το ιδιωτικό κεφάλαιο στην προσπάθειά του να αλώσει πλήρως και να εμπορευματοποιήσει κάθε δημόσιο αγαθό.
Ως ΟΛΜΕ εκφράσαμε επανειλημμένα την πλήρη αντίθεσή μας στις Συμπράξεις ∆ημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (Σ∆ΙΤ), στην περιβόητη «έκθεση» του ΕΣΥΠ για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς και στην είσοδο και εμπλοκή εταιρειών και χορηγών στην εκπαιδευτική διαδικασία. Έχουμε, επίσης, επισημάνει πως με τα νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία καθώς και με κατευθύνσεις όπως η «διαθεματικότητα», λόγω του τρόπου που προωθoύνται, ευνοείται η κυριαρχία του «σχολείου της αγοράς».
Συμμετέχουμε επίσης σταθερά στο πανεκπαιδευτικό μέτωπο για τη μη εφαρμογή της οδηγίας για την αναγνώριση των Κέντρων Ελεύθερων Σπουδών, που οδηγεί στην υποβάθμιση των σπουδών, καθώς και στην απαξίωση των πτυχίων. Το γεγονός αυτό ακυρώνει με τη σειρά του τα συλλογικά επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων και επιβάλλει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, παραβιάζοντας το άρθρο 16 του Συντάγματος, του οποίου το κίνημα παιδείας δεν επέτρεψε την αναθεώρηση.
Εκφράζουμε, ακόμη, την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον αγώνα των λιμενεργατών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών.
Το κύριο οικονομικό αίτημά μας όχι μόνο δεν το ικανοποιεί η κυβέρνηση, αλλά με την εισοδηματική και γενικότερη οικονομική πολιτική που εφαρμόζει και για το 2008 οδηγεί σε νέα μείωση του πραγματικού μας εισοδήματος. Οι εύλογες διεκδικήσεις μας στο συνταξιοδοτικό έχουν την ίδια τύχη, αν δε μας επιφυλάσσονται περισσότερο δυσάρεστες εκπλήξεις σε σχέση με τα επικουρικά ταμεία και το συνταξιοδοτικό καθεστώς των εκπαιδευτικών (ρύθμιση του ν. 3075/02).
Το αίτημά μας, επίσης, για ετήσια επιμόρφωση, με παράλληλη απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα, απέχει πάρα πολύ από τις κυβερνητικές προτεραιότητες.
Τα εκρηκτικά προβλήματα στην ΤΕΕ παραμένουν. Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας με την προχειρότητα και την ανευθυνότητα με την οποία τα διαχειρίζεται (ακόμη και στο πλαίσιο του νόμου που η ίδια ψήφισε και εφαρμόζει), τα οξύνει ακόμη περισσότερο, με αποτέλεσμα να καθίστανται αναγκαίες οι δικές μας συνεχείς παρεμβάσεις, χωρίς ωστόσο, ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Σε ό,τι αφορά, τέλος, στη διάτρητη και διαβλητή διαδικασία που εφαρμόστηκε για την επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης, ζήτημα το οποίο προκάλεσε όχι μόνο τις επανειλημμένες παρεμβάσεις του ∆.Σ. της ΟΛΜΕ αλλά και τις πρωτοφανείς σε έκταση και ένταση, δικαιολογημένες όμως, αντιδράσεις των άμεσα θιγόμενων συναδέλφων σε ολόκληρη τη χώρα, η κυβέρνηση παρέμεινε απαθής! Τέλος, συστηματικά προσπαθεί η κυβέρνηση, μέσω των ελεγχόμενων διαρροών στα ΜΜΕ, να προλειάνει το έδαφος για να ενισχύσει τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση μέσω ενός νέου εξεταστικού πλέγματος, ενώ σχεδιάζει παράλληλα να εφαρμόσει την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ως μέσο για την χειραγώγηση και πειθάρχησή τους.
Συμπερασματικά, και σε αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση όχι μόνο αρνείται να προωθήσει λύσεις στις κύριες διεκδικήσεις μας, αλλά δεν δέχεται να ξεκινήσει μια ουσιαστική και σοβαρή συζήτηση, πολύ περισσότερο διαπραγμάτευση, επί αυτών των διεκδικήσεων.
Ωστόσο, όπως και άλλοτε έχουμε υποστηρίξει και συναποδεχθεί, ένα στείρο και άγονο περιβάλλον είναι δυνατό να μετασχηματιστεί με τη δική μας πιο αποφασιστική, πιο μαζική και περισσότερο δυναμική παρουσία και παρέμβαση στις εξελίξεις. Έτσι θα καμφθεί και η κυβερνητική αλαζονεία και κοινωνική αναλγησία. Έτσι θα διαμορφώσουμε τις αναγκαίες συνθήκες για τη θετική προοπτική των αγώνων μας. Για να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας. Για να γίνει πραγματικότητα το όραμά μας, για μια πραγματικά δωρεάν και υψηλής ποιότητας εκπαίδευση για όλους!
Το πλαίσιο των αιτημάτων μας - κύριες αιχμές διεκδίκησης
Το πλαίσιο αιτημάτων της Ομοσπονδίας παραμένει αυτό που καθορίζει η απόφαση του 13ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ και επαναβεβαίωσε η Γενική Συνέλευση των Προέδρων των ΕΛΜΕ στις 15 Νοέμβρη 2007.
Για την επόμενη χρονική περίοδο ως αιτήματα αιχμής των κινητοποιήσεών μας προτείνουμε να παραμείνουν τα παρακάτω:
- Άμεση αύξηση των δημόσιων δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ τουλάχιστον
- Ουσιαστικές αυξήσεις στους βασικούς μισθούς μας, με αφετηρία τα 1.400 ευρώ συνολικές καθαρές αποδοχές στον νεοδιόριστο. ∆ιπλασιασμός της ωριαίας αποζημίωσης και σύνδεσή της με τις συνολικές αποδοχές των εκπαιδευτικών. Άμεση καταβολή του επιδόματος των 176 ευρώ και του συνόλου των αναδρομικών. Άμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων.
- ∆ημόσια 12χρονη υποχρεωτική και πραγματικά δωρεάν Εκπαίδευση με προοπτική το ενιαίο 12χρονο σχολείο. Υλοποίηση της πρότασης της ΟΛΜΕ για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Κατάργηση του Ν. 3475/06 για την τεχνική εκπαίδευση και εφαρμογή της μεταβατικής πρότασης της ΟΛΜΕ για τομείς, ειδικότητες στα ΕΠΑΛ κ.λπ. Μεταλυκειακό Έτος Ειδίκευσης. Καμιά κατάργηση σχολικής μονάδας, διασφάλιση της μόνιμης εργασίας όλων των εκπαιδευτικών. Ενσωμάτωση των σχολών άλλων Υπουργείων στο ΥΠΕΠΘ.
- Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας, χωρίς όριο ηλικίας. Κατάργηση του ισχύοντος αντιασφαλιστικού – αντισυνταξιοδοτικού πλαισίου και ειδικότερα κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών σε ό,τι αφορά τα όρια ηλικίας και τις ασφαλιστικές εισφορές για τους διορισθέντες πριν και μετά το 1983, πριν και μετά το 1993, και επιστροφή όλων των οφειλόμενων στα ασφαλιστικά ταμεία. Πάγωμα των δυσμενών ρυθμίσεων του ν. 3029/02, που μειώνουν σταδιακά τις συντάξεις από 1/1/2008. Ακύρωση των νέων αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων που προωθεί η κυβέρνηση.
- Καθιέρωση ετήσιας επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα.
- Κατάργηση των Κέντρων Ελεύθερων Σπουδών. Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Πρόγραμμα δράσης
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Με βάση την απόφαση της Γ.Σ. των προέδρων των ΕΛΜΕ της 15.11.07, καθώς και την εικόνα και τις συνθήκες που συγκροτούν τη σημερινή κοινωνικοπολιτική και συνδικαλιστική συγκυρία, έχουμε αποφασίσει με ευκρίνεια για το σχεδιασμό της αγωνιστικής δράσης μας και, ταυτόχρονα, έχουμε εκφράσει ισχυρά την αμετάκλητη βούλησή μας να συγκρουστούμε με τις αντιεκπαιδευτικές και αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης, μέχρι την τελική νίκη. Γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή!
Αυτή η επιλογή μας δεν τροφοδοτείται, αλλά και ούτε συνδέεται με απολίτικες και στείρες αντικυβερνητικές αντιλήψεις. ς εργαζόμενοι στον ιδιαίτερα ευαίσθητο και κρίσιμης σημασίας, για την κοινωνική πρόοδο και τη θετική προοπτική του τόπου μας, χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης έχουμε συνειδητοποιήσει ότι απαιτούνται άμεσα βαθιές θετικές τομές και ανατροπές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, οι οποίες μπορούν να προκύψουν μόνο μέσω της ακύρωσης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζονται.
Αυτές οι ανατροπές απαιτούν τη συγκρότηση του ευρύτερου δυνατού κοινωνικού μετώπου αντίστασης, το οποίο, με τη σειρά του, προϋποθέτει κινηματική τόλμη, πολιτική γενναιότητα και υπευθυνότητα από όλους και από όλες τις πλευρές.
Κατά συνέπεια, πρέπει να υποχωρήσουν ιδιοτελείς και ταυτόχρονα επιζήμιες για τα συμφέροντα του κλάδου μικροπαραταξιακές και μικροκομματικές επιδιώξεις.
Ενωτικά, μαζικά, αποφασιστικά συνεχίζουμε τον αγώνα.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση το αμέσως επόμενο βήμα μας είναι η καθολική συμμετοχή μας στη γενική απεργία της 13 Φλεβάρη.
Γιατί και στο ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό ζήτημα, που έχει τεράστια σημασία για όλους τους εργαζόμενους και συνταξιούχους, όπως άλλωστε αποδείχτηκε και κατά τις πρόσφατες συναντήσεις της ΓΣΕΕ και της Α∆Ε∆Υ με τη νέα αρμόδια Υπουργό, η κυβέρνηση παραμένει αμετακίνητη στις αντιασφαλιστικές της επιλογές.
Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι, όλοι και όλες εμείς, θα απαντήσουμε και πάλι δυναμικά και καταλυτικά στη συνεχιζόμενη πρόκληση. Θα διαδηλώσουμε ξανά τη δική μας απόφαση.
Ούτε ένα βήμα πίσω!
Έχοντας, τέλος, υπόψη την απόφασή μας (15.1.07, Γενική Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ) ως προς τις κατευθύνσεις και τα αναγκαία οργανωτικού χαρακτήρα μέτρα που πρέπει να αξιοποιήσουν τα ∆.Σ. των ΕΛΜΕ, να αναλάβουν όλες τις αναγκαίες και στοχευμένες πρωτοβουλίες σε τοπικό επίπεδο, ώστε να δημιουργηθεί ένα ισχυρό εκπαιδευτικό – μορφωτικό ρεύμα. Επίσης, οι ΕΛΜΕ θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλία για το συντονισμό δράσης σε τοπικό επίπεδο εκπαιδευτικών φορέων και εργατικών σωματείων για το ασφαλιστικό.
Καθοριστική σε μια τέτοια κατεύθυνση θα είναι η ενεργοποίηση όλων των μελών των ∆.Σ. των ΕΛΜΕ.
Με βάση τα παραπάνω προτείνουμε:
- Να πραγματοποιήσουμε 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση μέσα στο Μάρτη η οποία θα συναρτάται με τυχόν εξελίξεις που θα αφορούν νέες πανεργατικές κινητοποιήσεις την ίδια περίοδο, ενώ η ΟΛΜΕ θα καταβάλει, παράλληλα, συστηματικές προσπάθειες για συντονισμό, σε κοινή δράση, με άλλες συνδικαλιστικές Ομοσπονδίες στο χώρο της εκπαίδευσης.
- Νέες Γ.Σ. των ΕΛΜΕ, καθώς και νέα Γ.Σ. των Προέδρων στο 2ο 15νθήμερο του Φλεβάρη, για να αποφασίσουμε τις ημερομηνίες που θα πραγματοποιήσουμε τη 48ωρη απεργία μας, αφού εκτιμήσουμε και την κατάσταση που θα έχει διαμορφωθεί μετά τη γενική απεργία της 13.2.08 και να προσδιορίσουμε νέο κύκλο Γ.Σ. για τη συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα μας.
Η Γενική Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ θα γίνει στην Αθήνα, Ξενοδοχείο «Athens Imperial» (Aχιλλέως και Μεγ. Αλεξάνδρου στάση ΜΕΤΡΟ Μεταξουργείο τηλ.: 210 5201600), το Σάββατο, 9.2.2008, με ώρα έναρξης των εργασιών, 10.00 π.μ.
Εισήγηση Ο.Λ.Μ.Ε. για τη Γ.Σ. των προέδρων των Ε.Λ.Μ.Ε.
