Όλοι μαζί στο πλάι των μαθητών και μαθητριών.
Για άλλη μια χρονιά τα εκρηκτικά προβλήματα στην εκπαίδευση οδήγησαν τους μαθητές/τριες στους δρόμους του αγώνα. Για άλλη μια φορά οι μηχανισμοί εκφοβισμού, καταστολής και βίας, εισαγγελείς, «αγανακτισμένοι» γονείς, δήμαρχοι, μεμονωμένοι διευθυντές σχολείων, αλλά και Μ.Μ.Ε. επιστρατεύονται γύρω από ένα συνειδητό και συγκεκριμένο στόχο: μαζί με τη καταστολή των κινητοποιήσεων να τσακίσουν κάθε ιδέα αντίστασης, αγωνιστικής διεκδίκησης και πάλης στη συνείδηση των σημερινών μαθητών/τριών και αυριανών εργαζομένων, για να γίνει στάση ζωής τους η συμμόρφωση, η υποταγή και η μοιρολατρία.
Αυτή η βαθιά αντιδραστική επιδίωξη και οι μεθοδεύσεις της δεν πρέπει να βρουν κανέναν αποδέκτη ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς. Γιατί οι εκπαιδευτικοί μπορούν να καταλάβουν πιο εύκολα ότι ακόμα και ο αυθορμητισμός ή οι όποιες αδυναμίες στην διατύπωση, στην αποσαφήνιση και στην ιεράρχηση των αιτημάτων των μαθητών και μαθητριών έχουν ως υπόβαθρό τους την αμφισβήτηση, την αποδοκιμασία και την οργή τους για τα εκπαιδευτικά και τα γενικότερα κοινωνικά προβλήματα που βιώνει η λαϊκή οικογένεια. Γι’ αυτό οι εκπαιδευτικοί, χωρίς να υποκύπτουν στις κάθε είδους πιέσεις, εκβιασμούς και απειλές, που κρύβουν πίσω τους την αναζήτηση και το στίγμα του «υποκινητή», θα πρέπει να δώσουν παράδειγμα διαπαιδαγώγησης στις συλλογικές αξίες και τα αγωνιστικά ιδανικά. Να αντισταθούν και να προστατέψουν τους μαθητές από κάθε αντιδημοκρατική, αυταρχική επιβολή και ενέργεια στο σχολικό χώρο.
Παράλληλα, χρέος τους είναι να επιδείξουν ανεπιφύλακτα τη συμπαράστασή τους και την αλληλεγγύη τους στους μαθητικούς αγώνες, αφού αυτοί αναδεικνύουν ζητήματα που αφορούν άμεσα και τους ίδιους, όπως η εντεινόμενη υποχρηματοδότηση και η ιδιωτικοποίηση της παιδείας, η υποβάθμιση του μορφωτικού ρόλου του σχολείου, η διεύρυνση των εκπαιδευτικών ανισοτήτων.
Για τον κλάδο των εκπαιδευτικών - όπως αρμόζει, άλλωστε, στον κινηματικό μας πολιτισμό –τόσο ο σεβασμός της αυτονομίας του μαθητικού κινήματος όσο και η αλληλεγγύη μας είναι ζητήματα δεδομένα και αυτονόητα. Οι αγωνιζόμενοι μαθητές μας έχουν, παρά την ηλικία τους, την κρίση και την ωριμότητα της σκέψης ώστε να διαμορφώνουν οι ίδιοι τόσο το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό των κινητοποιήσεών τους, όσο και την αξιοποίηση των πρόσφορων μορφών και μέσων.
Καλούμε τους εκπαιδευτικούς να συμπαραταχθούν ενεργητικά στους μαθητές με τη συμμετοχή τους στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια σε κάθε πόλη στις 9 Νοέμβρη.
Τα προβλήματα της παιδείας δε λύνονται στα μαθητοδικεία, στα δικαστήρια και στα αστυνομικά τμήματα, αλλά στους πολύμορφους κοινούς αγώνες. για την εκπαίδευση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και προσδοκιών για μόρφωση και δουλειά.
Απαιτούμε να καταργηθεί η απαράδεκτη και αυταρχική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που ψηφίστηκε το ∆εκέμβρη του 1999 και διατηρείται σε ισχύ μέχρι σήμερα, η οποία ποινικοποιεί τους μαθητικούς αγώνες.
Να σταματήσουν τώρα οι κατασταλτικές και άλλες τρομοκρατικές παρεμβάσεις στους αγώνες των μαθητών που ξεδιπλώνονται σ’ όλη τη χώρα.
Απαιτούμε από την ηγεσία του ΥΠΕΠΘ να δώσει άμεσα απαντήσεις και λύσεις στα αιτήματα που θέτει ολόκληρη η εκπαιδευτική κοινότητα και να σταματήσει υποκριτικά να ολοφύρεται για την απώλεια διδακτικών ωρών και για δημοκρατικούς κανόνες που, δήθεν, παραβιάζουν οι αγωνιζόμενοι για το δίκιο τους μαθητές /τριες.
Ας το καταλάβουν καλά όλοι : κανείς δεν στέκεται ούτε μπροστά από τα παιδιά, για να
τα καθοδηγεί, ούτε πίσω από αυτά, για να τα υποκινεί, αλλά όλοι μας έχουμε κάθε λόγο να βαδίσουμε μαζί και πλάι τους, γιατί μας ενώνουν κοινοί αγώνες και αγωνίες για την
εκπαίδευση, τη ζωή και το μέλλον!